سرّ دلبران

حالا دیگر فصل کوچ بود. مادر وقتی یاد چشم های مهتابی تو می افتد، بی اختیار اشک گونه هایش را تر می کند. به یاد تمام ثانیه های تپیدن و بودن به یاد غبار  آینه ای که آن روز  وقت رفتن آن را به اشک دیده رُفت...