ناگفته ها

از لحاظ غذا به شدت در مضیقه بودیم؛ چون هنوز به برنامه غذایی عراقی ها عادت نکرده بودیم وعده های غذایی عراقی ها، فقط در دو وعده صبحانه و ناهار خلاصه می شد و غذایی به عنوان شام به ما نمی دادند و تنها به هنگام عصر سهم هر نفر یک استکان چای تلخ بو د و همین چای انرژی اندکی را برای تحرك به بچه ها می داد. اما ساعت 4 که از محوطه وارد آسایش گاه می شدیم، بچه ها حتی توان راه رفتن هم نداشتند و بالاجبار از روی گرسنگی می خوابیدند.