تا انتها حضور

دیر وقت بود که برگشتم. بحث و مجادله بین بچه ها دربارۀ ادامۀ جریان های انقلاب و تبلیغ و نشر آن به درازا کشید. وقتی به خانه رسیدم، نصف شب شده بود. خواستم بخوابم. خستگی امانم را بریده بود؛ اما ناگهان واپس کشیدم. به یاد این بیت حافظ افتادم که:

مرو به خواب که حافظ به جایگاه قبول

ز درد نیم شب و درس صبحگاه رسید...