غوغای درون

از آن روزی که بر ما دل سپردند

بساط ما بر آب و گِل سپردند

مدار ما به مهشید آفریدند

زمین بر جو و آهن دل سپردند

به نان ما تراب و آب دادند

وجودش را به صد عامل سپردند

به چرخیدن بود آب و تن و گِل

به دور چرخشی باطل سپردند

به روح ما ولی شکلی دگر داد

شعورش را به اهل دل سپردند...