تمنای وصال

دلم آشوب بود. آرام و قرار نداشتم. نمی دانستم در آن لحظات که چنگ به سینه می زنم و ندای یا باب الحوائج، تسلی بی تابی هایم می شود، کاظم سر بر زانوی رحمت الله دارد و در حال گفتن شهادتین! می خواستم امسال بهار با زورق سبزش به دریای دلم پای بگذارد و دلم را هفت سین عشق بچینم و حتی شادیم را با تو تقسیم کنم، اما عزیز دل مادر، سلام بهار را به دست رحمت الله رسانده بودی و طلب دعا.